Als (toekomstige) leerkracht van een 'doodgewoon bijzondere' kleuter heb je vast heel wat kopzorgen wanneer je het nieuws te horen krijgt. Hoe zal dat gaan in de klas? Heb ik voldoende informatie? Ga ik het kind de juiste zorgen kunnen geven? Gaan de andere kleuters hiermee over weg kunnen? Het is normaal dat je panikeert, maar je bent niet alleen.
Voor heel wat ouders die hun kleuter naar school sturen is die eerste schooldag een spannende dag. Bang afwachtend hoe zoon- of dochterlief de dag heeft doorgemaakt, een portie gezonde zenuwen,... Maar als leerkracht kan je hen geruststellen dat je hun kleuter een fantastisch schooljaar zal bezorgen.
De ouders van een 'doodgewoon bijzondere' kleuter daarentegen hebben misschien net die ene geruststelling meer nodig. Uiteraard willen zij voor hun zoon of dochter een fantastisch schooljaar, maar misschien willen ze ook net dat tikkeltje meer.
Ga altijd eerst ten rade bij de ouders. Internet is inderdaad een bron van informatie, maar niets gaat boven de goede raad van mama en papa. Ieder kind is immers uniek én bijzonder met zijn eigen noden en zorgen.
Uit een rondvraag bij verschillende ouders is het duidelijk dat zij niet willen dat hun kind 'anders' wordt behandeld maar toch is het voor hen erg belangrijk dat de leerkracht van hun zoon of dochter bij hen ten rade komt. Het geeft hen een geruststellend gevoel wanneer de leerkracht interesse toont en open communiceert over wat hij of zij denkt, voelt en wilt weten over de ziekte.
Medelijden is overbodig, enig begrip daarentegen is onmisbaar.
Voor heel wat ouders die hun kleuter naar school sturen is die eerste schooldag een spannende dag. Bang afwachtend hoe zoon- of dochterlief de dag heeft doorgemaakt, een portie gezonde zenuwen,... Maar als leerkracht kan je hen geruststellen dat je hun kleuter een fantastisch schooljaar zal bezorgen.
De ouders van een 'doodgewoon bijzondere' kleuter daarentegen hebben misschien net die ene geruststelling meer nodig. Uiteraard willen zij voor hun zoon of dochter een fantastisch schooljaar, maar misschien willen ze ook net dat tikkeltje meer.
Ga altijd eerst ten rade bij de ouders. Internet is inderdaad een bron van informatie, maar niets gaat boven de goede raad van mama en papa. Ieder kind is immers uniek én bijzonder met zijn eigen noden en zorgen.
Uit een rondvraag bij verschillende ouders is het duidelijk dat zij niet willen dat hun kind 'anders' wordt behandeld maar toch is het voor hen erg belangrijk dat de leerkracht van hun zoon of dochter bij hen ten rade komt. Het geeft hen een geruststellend gevoel wanneer de leerkracht interesse toont en open communiceert over wat hij of zij denkt, voelt en wilt weten over de ziekte.
Medelijden is overbodig, enig begrip daarentegen is onmisbaar.